این مجموعه در قرن سوم میلادی ساخته شده است و چند صحنهٔ تاریخی از جمله تاج‌گذاری خسرو پرویز،تاج‌گذاری اردشیر دوم،تاج گذاری شاهپور دوم و سوم در آن کنده‌کاری شده است.
شاهان ساسانی نخست نواحی اطراف تخت جمشیدرا برای تراشیدن تندیس‌های خود برگزیدند،اما از زمان اردشیر دوم و شاهان پس از اوطاق بستان در شمال غربیکرمانشاهرا انتخاب کردند که در بین راه جادهٔ ابریشم قرار داشت و دارای طبیعتی سرسبز و پر آب بود.
ديوار انتهاي ايوان به دو بخش تقسيم شده است. بخش بالايي صحنه تاج ستاني خسرو پرویز شاه ساساني را نشان مي دهد و در بخش پائين نيز سواركاري نقش شده است.;
در صحنه تاج ستاني،خسرو پرویز با صورتي سه ربعي و بدني تمام رخ بر روي سكويي ايستاده است.دست چپ را بر روي قبضه شمشير گذاشته و دست راست را به طرف اهورا مزدا دراز كرده است.
در سمت چپ شاه،پيكره آناهيتا، با صورت و بدني تمام رخ نقش شده كه بر روي سكويي ايستاده است. در دست چپ او سبوي آب و در دست راستش حلقه روبان داري ديده مي شود كه به طرف شاه دراز كرده است.
در بخش پائين ديوار انتهاي ايوان، نقش مرد سواره اي حجاري شده كه حريفي پيش روي ندارد.اين سوار با صورتي سه ربعي و بدني تمام رخ سوار بر اسب قوي هيكلي است.اين شخص كلاه خودي بر سر دارد كه تمام صورت و گردن او را مي پوشاند، به طوري كه فقط چشمان او مشخص است.
لباس رنگارنگ سوار با نخ‌های زرّین بافته شده و دارای سبک‌های لوزی‌شکل و تزئین کاملاً هندسی است.
به عقیده برخی مورخان این سوار،خسروپرویز شاه ساسانی سوار بر اسب خود،شبدیز است.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
